Rozdział 41

Chodziliśmy wśród zielonych choinek już dwie godziny. Nie mogliśmy dojść do porozumienia.
-A ta?-zapytałam po raz setny dzisiejszego popołudnia.
-Nieee... Zbyt rozłożysta i za niska.-skomentował Ross. Ja tylko westchnęłam krzywiąc się przy tym lekko. Czemu on musi być taki wybredny? Odrzucił już kilkanaście propozycji, a przecież to tylko choinka! Przeszliśmy kilka metrów, po czym wskazałam na kolejne drzewko.
-Może ta?-spojrzałam na niego. Patrzył na nie chwilkę, a potem zwrócił się do mnie.
-Nie. Mi się nie podoba.-stwierdził.
-W takim razie co jest w niej nie tak?
-Nie wiem... Po prostu jest brzydka.
-Ugh! Błagam! Będzie stała jakieś trzy tygodnie, a potem się wyrzuci!-wybuchłam. Za to Ross wyglądał jakbym co najmniej obraziła jego matkę. (wspaniała kobieta) Był oburzony.
-Jak śmiesz tak mówić! Choinka to nieodłączny element świąt! To tak jak Święty Mikołaj (który swoją drogą na prawdę istnieje) bez prezentów.! No jak ty to sobie wyobrażasz?!-jeszcze przez chwilę miałam nadzieję, że jednak żartuje, ale jego wzrok świadczył, że mówi poważnie... Załamałam ręce.
-To może ja ciebie tu zostawię, w spokoju wybierzesz choinkę, a ja pojadę do domu, bo zaraz nie wytrzymam i gołymi rękami cię uduszę.-warknęłam przystawiając ręce do jego szyi...
-Okej, okej...-przestraszył się.-Co ty się tak unosisz? Okresu dostałaś?-tylko zgromiłam go wzrokiem.
-Dzwoń jak skończysz-rzuciłam odwracając się na pięcie. Kiedy weszłam do domku pomyślałam, że właściwie to Rikessa nie ma tu żadnych świątecznych ozdób. Postanowiłam więc wrócić do miasta i kupić coś jeszcze przed powrotem Ross'a. Najbliższym sklepem okazał się całodobowy supermarket, w którym roiło się od różnych świątecznych promocji, więc czemu by nie skorzystać? Szybko wybrałam kolor bombek, lampki i inne zawieszki na choinkę. Kupiłam jeszcze ozdóbki, które były mi potrzebne i gdy już wychodziłam ze sklepu zadzwonił mi telefon:
Tak słucham.
Znalazłem.
A kto mówi?
To ja Ross.
A co znalazłeś?
Wymarzoną cudną i idealną choinkę. 
I dla tego się tak ekscytujesz?
NO!! Jak ją zobaczysz to zemdlejesz z wrażenia. Gwarantuje ci.
I tylko dlatego do mnie dzwonisz?
Nie. Mam dwie sprawy.
 No dawaj. Romeo.
Więc pierwsza, żebyś po mnie przyjechała. A druga przywieź jakieś 2000 $ więcej 
Co?!!?!?Po co ci aż tyle? Po co ci w ogóle ta kasa?!?!?!?! Przecież na choinkę miałeś!!!!
Wiem ale wynikły małe komplikacje i tak jakoś wyszło.... a to wszystko przywieź mi na policje..... Tylko nie krzycz.
Na policje?!??!?!
Proszeeeeeeee.....................
No dobra później pogadamy....

*30 minut później*
Gdy dojechałam już na komisariat i weszłam do wewnątrz to jakiś miły policjant zaprowadził mnie do celi w której siedział Ross. 
-Za co go wsadziliście?
- Nie pochwalił się pani?
-Nie.
-Na początku zaczął wrzeszczeć na sprzedawce że mają do niczego te choinki i wszystkie powinno się wziąć na opał, a następnie zaczął wyzywać sprzedawce, a gdy zobaczył ,,wymarzoną'' choinkę, którą ktoś chciał kupić to na początku próbował przekupić tego pana a następnie gdy to nie podziałało zaczął i jemu grozić. Ostatecznie rzucił się  na tego pana i nie wiele brakowało by go pobił. Na szczęście szybka reakcja policji zapobiegła tragedii. A teraz za wykupienie tego rzezimieszka trzeba zapłacić  2000$.
-Dobrze niech będzie ale mogę się sama z nim rozprawić?
-Oczywiście młoda damo.
-To niech go pan tylko wyprowadzi.
-Już.
Po otworzeniu drzwi z pomieszczenia wyszedł Ross z miną zbitego szczeniaczka.
 
-Dziękuje ci moja o pani.
-Ty nie dziękuj mi debilu jeden !!!! Jak śmiałeś tak się zachować. To szczyt szczeniactwa i braku kultury. Nasi rodzice jak i rodzeństwo inaczej nas wychowywali. Swoim zachowaniem nie okazujesz im nawet grama szacunku. 
-Oj chłopie szkoda mi ciebie. Ale wiesz twoja narzeczona lub żona ma racjie. Trzeba było się opanować w porę.
-Ale to nie moja żona ani narzeczona.
-A co dziewczyna? To pora się jej już oświadczyć.
-To nie jest moja dziewczyna. To tylko koleżanka.
-Wracaj do celi i wyjdziesz z niej gdy postanowisz zmienić waszą relację na przynajmniej chodzenie ze sobą.
-Ale ja nie muszę tam wracać. Ja wiem, że mi na niej naprawdę zależy i kocham ją. Chciałbym żebyśmy byli razem a w przyszłości urodziła by mi gromadkę dzieci, którą zrobiłbym jej w pocie czoła. Pytanie tylko czy chce?
-Jasne że chce. Ross... nie mogłeś tego wcześniej powiedzieć?
 Po wypowiedzeniu tego zdania (?) zaczęliśmy się namiętnie całować, ale przerwało nam chrząkanie policjanta.
-Wiem, że się cieszycie i w ogóle, ale może wpłaćcie nam kaucje i idźcie już do domu co?
-Ammm.... tak jasne. Proszę tu są pieniądze i tu nas już nie ma.
Gdy wyszliśmy z posterunku.........

Obudziło mnie zimno przeszywające moje ciało. Gdy otworzyłam oczy ujrzałam nad sobą......

***********************************************************************************
Hej tu Louise Noir to już 41 rozdział i z przykrością ogłaszam, ze jeżeli liczba komentarzy się nie zwiększy to w najlepszym przypadku zawieszę bloga( według pomysłu mojej koleżanki) lub tak jak ja uważam  po prostu go usunę. Ja się stara i chociaż coś źle piszę to mam nadzieję, że napiszecie tego nawet krótkiego koma z wyjaśnieniem co robię źle. Spróbuje się poprawić. Następny rozdział dodam w sobotę. I taka mini promocja na zachęta do komentowania. Tyle ile będzie komów pod tym rozdziałem tyle będzie rozdziałów w tym miesiącu. Liczę na waszą uczciwość.